بررسی میزان اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر انگیزه پیشرفت و باورهای انگیزشی دانشجویان

دانشجویان هر کشوری از سرمایه های فکری و معنوی آن کشور به شمار می روند و انجام پژوهش هایی در باب انگیزه و پیشرفت و نحوه خودتنظیمی آن ها در یادگیری اهمیت و ضرورت وافری دارد، ازاین رو، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر انگیزه پیشرفت و باورهای انگیزشی دانشجویان می باشد.

روش ها: 

در این مطالعه که یک پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه مورد مطالعه به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از بین دانشجویان دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات شهر تهران در سال 1397 انتخاب شد. تعداد 30 نفر انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های انگیزه پیشرفت هرمنس (1977)، باورهای انگیرشی پینتریچ و دی گروت (1990) جمع آوری شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار آن برای پرسشنامه انگیزش پیشرفت 84/0و پرسشنامه باورهای انگیزشی 75/0 به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار SPSS در دو بخش توصیفی که شامل میانگین و انحراف استاندارد و استنباطی (آماره تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت.

یافته های پژوهش نشان داد که آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر افزایش انگیزه پیشرفت (11/0) و باورهای انگیرشی (08/0) دانشجویان تاثیر معنی داری دارد (01/0<p).

نتیجه گیری: 

یافته های پژوهش حاضر نشان داد، بکارگیری راهبردهای یادگیری خودتظیمی در دانشجویان های باعث می گردد آن ها به طور فعال بتوانند فرایندهایی مانند تنظیم اهداف، خود کنترلی، خود ارزشیابی، خود انگیزشی را مدیریت کنند و با رشد جهت گیری هدف های خود در یادگیری، انگیزه یادگیری را در خود تقویت و تسهیل کنند. بنابراین نهادهای آموزشی بایستی برای آموزش و اعتلای یادگیری خودتنظیمی در دانشجویان کوشش اساسی و جدی کنند.