ارزیابی کاربرد فیتوهورمون های رشدی و غلظت های مختلف دودآب بر ویژگی های رشدی و عملکرد بیولوژیک گیاهان دارویی بادرنجبویه (Melissa officinalis) و ریحان (Ocimum basilicam)

کشاورزان به طور سنتی از آتش و دود در بخش های مختلفی از کشاورزی استفاده می کنند. مطالعات متعددی نشان می دهد که ترکیبات بیواکتیو دود به عنوان خانواده جدید تنظیم کننده های رشد گیاهی شناخته می شوند. به منظور ارزیابی پتانسیل دودآب به عنوان یک فیتوهورمون بر ویژگی های رشدی و عملکرد بیولوژیک گیاهان دارویی ریحان و بادرنجبویه آزمایشی بصورت اسپلیت پلات در زمان در قالب طرح بلوک های کامل تصافی با سه تکرار طی سال 1396 در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه رازی اجرا شد. در این آزمایش هشت سطح محلول پاشی (شامل شاهد، غلظت های 1:5000، 1:1000، 1:500 و 1:100 دودآب (v/v) به همراه سایتوکینین، اکسین و جیبرلیک اسید هر یک با غلظت 50 میکرومولار) در پلات های اصلی و دو چین برداشت در پلات های فرعی قرار گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که بیشترین ارتفاع تاج پوشش در گیاه ریحان و بادرنجبویه به ترتیب از تیمارهای جیبرلیک اسید و دودآب 1:500 (v/v) و بیشترین شاخص سطح برگ در هر دو گیاه از تیمار سایتوکینین حاصل شد. در نهایت بیشترین عملکرد زیست توده در گیاه ریحان و بادرنجبویه (به ترتیب 86/480 و 32/431 گرم در متر مربع) از غلظت 1:100 (v/v) دودآب حاصل شد که نسبت به شاهد به ترتیب 52 و 39 درصد افزایش داشته است. در این مطالعه کاربرد غلظت های بالای دودآب (1:100 و 1:500 (v/v)) مشابه با فیتوهورمون ها خصوصا سایتوکینین موجب بهبود ویژگی های رشدی و عملکرد بیولوژیک گیاهان شد.