بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت اسب های شمال غرب ایران با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره ای

هدف مطالعه حاضر، بررسی تنوع ژنتیکی در شش جمعیت اسب ایرانی شامل اسب های بومی اردبیل، اسب های موجود در باشگاه های پرورش اسب اردبیل و نژادهای عرب، دره شوری، کردی و قره باغ بود.

مواد و روش ها:

 برای انجام مطالعه حاضر، از 100 راس اسب نمونه گیری به عمل آمد. پس از استخراج و تعیین کیفی DNA، واکنش زنجیره ای پلیمراز برای هشت نشانگر ریزماهواره ای مورد مطالعه، صورت گرفت. تنوع ژنتیکی و آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار GenAlEx 6.5 محاسبه شد. درخت فیلوژنیکی با استفاده از اطلاعات نشانگرهای ریزماهواره ای رسم گردید که نشانگر فواصل ژنتیکی این اسب ها می باشد. همچنین ساختار ژنتیکی جمعیت های اسب های ایرانی با استفاده از نرم افزار STRUCTURE مورد آنالیز قرار گرفت.

نتایج بدست آمده نشان داد که تعداد آلل های مشاهده شده در اسب های بومی اردبیل برابر با 22 است در حالیکه این مقدار برای نژاد دره شوری 5/7  می باشد. هتروزیگوسیتی مشاهده شد در محدوده 865/0 برای نژاد کردی تا 1 برای نژاد قره باغ بود. میانگین کل تعداد آلل های مشاهده شده برابر با 729/13 محاسبه شد. بررسی درخت فیلوژنتیکی نشان داد که اسب های بومی اردبیل و اسب های باشگاه های پرورش اسب اردبیل دارای فاصله ژنتیکی کمی می باشند.

نتیجه گیری: 

بررسی تنوع ژنتیکی اسب های ایرانی با استفاده از هشت نشانگر ریزماهواره ای، نشان داد که تنوع ژننتیکی قابل توجهی در جمعیت اسب های ایرانی در شمالغرب ایران وجود دارد. بخشی از این تنوع به دلیل استفاده از آمیزش های کنترل نشده بین نژادی می باشد.