تعیین حدت سه جدایه سالمونلا انتریتیدیس ایرانی در جوجه های تخمگذار یک روزه

عفونت با سالمونلا انتریتیدیس یکی از مهمترین معضلات کنونی صنعت طیور در دنیاست. حدت و پاتوژنیسیته جدایه های ایران تاکنون مورد بررسی دقیق واقع نشده اند.

در این مقاله، بیماریزایی سه جدایه سالمونلا انتریتیدیس ایران و سویه سالمونلا انترتیدیس PT21 در جوجه های یکروزه تخمگذار مورد مطالعه قرار گرفتند. بدلیل حضور پلاسمید بزرگ مسبب حدت در هر سه جدایه، فرض چنین بود که همگی آنها بیماریزایی بالایی برای جوجه ها داشته باشند.

پنجاه عدد جوجه یکروزه تخمگذار نژاد LSL به پنج گروه ده تایی تقسیم شده و هر گروه در قفسهای جداگانه تا سن 14 روزگی نگهداری شدند. هر سه جدایه سالمونلا انتریتیدیس ابتدا در محیط BHI کشت داده شدند تا مایع مورد استفاده جهت چالش در هر سه گروه به غلظت CFU 10^10 در هر میلی لیتر برسد. گروه های چالش عبارت بودند از سه گروهی که با جدایه های ایران تلقیح شدند با نامهای S32, A20 و S34 و یک گروه هم با سویه استاندارد PT21 بعنوان گروه کنترل مثبت. گروه آخر نیز بعنوان کنترل منفی درنظر گرفته شده و هیچگونه چالشی را تجربه ننمود. هر گونه تلفات و مشاهدات ناخوشی در کلیه گروه ها ثبت گردید. نمونه های بافتی از کبد، ژژنوم و سکوم در روزهای 2، 4، 6، 9 و14 روزگی تهیه و جهت جداسازی سالمونلا انتریتیدیس، شمارش کلنی و هیستوپاتولوژی مورد بررسی واقع گردیدند.

کلیه پرندگان در گروه های چالش شده دچار اسهال خفیف تا متوسط شدند. در گروه کنترل منفی هیچگونه علایم خاصی دیده نشد. دو عدد تلفات در گروه های چالش شده مشاهده شد. در تمامی گروه های چالشی، سالمونلا انتریتیدیس تا آخر دوره جدا شد. در آزمایش شمارش کلنی بافتها، باکتری جدا شده از نمونه های کبدی حدود 100 تا 1000 برابر کمتر از نمونه های سکومی بود. نتایج آزمایشات هیستوپاتولوژی با علایم بالینی و یافته های باکتریولوژیک تطابق داشتند. 

نتیجه گیری نهایی: 

این مطالعه نشان داد که هر سه جدایه مذکور با حدتی که از خود نشان دادند قابلیت کلونیزه شدن در داخل دستگاه گوارش جوجه های تخمگذار را داشته و نهایتا” موجبات تلف شدن یا حداقل عملکرد ضعیف پرنده را متعاقب عفونت در مقایسه با پرندگان سالم را در پی خواهند داشت.