اثر تیمار پاکلوبوترازول بر برخی شاخص های فیزیولوژیکی موثر در تحمل تنش سرما در جوانه انگور رقم بیدانه سفید

هدف این پژوهش بررسی اثر پاکلوبوترازول بر شاخص های فیزیولوژکی جوانه های بهاری انگور بود. محلول پاشی پاکلوبوترازول روی رقم بیدانه سفید با غلظت های0، 125، 250، 500 و 1000 میلی گرم درلیتر در سه تکرار (بلوک) در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در اواخر دوره رکود جوانه ها در ملایر انجام شد. تغییرات شاخص های محتوای پرولین، مالون دی آلدهید، قندمحلول، پروتئین کل، رنگیزه های فتوسنتزی و فعالیت آنزیم های پراکسیداز، پلی فنل-اکسیداز و آسکوربات پراکسیداز جوانه ها در بهار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج اثر معنی دار و مطلوب پاکلوبوترازول را روی شاخص های پرولین، قندمحلول، پروتئین کل و آنزیم ها نشان داد. تیمار 500 میلی گرم درلیتر بیشترین اثر را در کاهش میزان مالون دی آلدهید جوانه های برگ (13 درصد کاهش نسبت به شاهد) و افزایش فعالیت آنزیم های پراکسیداز، پلی فنل اکسیداز و آسکوربات پراکسیداز (بترتیب با مقادیر 563، 478 و 407 درصد افزایش نسبت به شاهد)، نشان داد. با توجه به تاثیرهای شاخص های مزبور در تعیین میزان تحمل به تنش های محیطی، غلظت 500 میلی گرم درلیتر بعنوان مناسب ترین غلظت در ارتقا سازش پذیری جوانه ها برای تحمل سرمای دیررس بهاره مشخص گردید.