سطوح فلزات سنگین مس، روی و آهن در بافت های عضله و آبشش سه گونه ماهی کاراس طلائی (auratus Carassius)، سیاه کولی (Vimba persa) و زردپر (Luciobarbus capito) در سد منجیل

این پژوهش با هدف بررسی غلظت فلزات سنگین مس، روی و آهن در بافت های عضله و آبشش سه گونه کاراس طلائی (Carassius auratus)، سیاه کولی (Vimba persa) و زردپر (Luciobarbus capito) در سد منجیل انجام شد. یافته ها نشان داد که بالاترین میانگین غلظت در بافت ها و سه گونه ماهیان مربوط به فلز آهن است. در دو گونه کاراس طلائی و سیاه کولی، کمترین و بیشترین میانگین غلظت فلزات مورد مطالعه به ترتیب در بافت عضله و آبشش مشاهده شد. همچنین در گونه زردپر بیشترین مقادیر روی و آهن در آبشش و کمترین در عضله، اما برای فلز مس برعکس بود. بافت آبشش به دلیل آنکه جایگاه متابولیسم فلزات است، می تواند شاخص خوبی برای آلودگی توسط فلزات سنگین باشد. مقایسه میزان مس و روی در عضله گونه های کاراس طلائی، سیاه کولی و زردپر با استانداردهای جهانی حاکی از پائین بودن غلظت این دو فلز در مقایسه با حد مجاز استانداردهای جهانی بود. مقایسه میزان آهن در عضله سه گونه از ماهیان سد منجیل استان گیلان با استانداردهای جهانی حاکی از بالا بودن غلظت این فلز در هر سه گونه در مقایسه با استاندارد (FDA) و پائین بودن آن در هر سه گونه در مقایسه با حد مجاز استاندارد WHO بود.