توافقات کنترل در قراردادهای سرمایه گذاری خطرپذیر

سرمایه گذاری خطرپذیر از مهمترین و تاثیرگذارترین ابزارهای تامین مالی کسب وکارهای نوپا است. در این نوع از سرمایه گذاری، سرمایه گذاران در طول رابطه میان مدت یا بلند مدت خود با شرکت های کارآفرین ضمن تامین مالی و ارائه حمایت های مدیریتی به این نوع از کسب و کارها در زمانی که منافعشان تامین گردد به طرق مختلف این رابطه سرمایه گذاری را پایان داده و از شرکت کارآفرین خارج می گردند. آن ها برای حفظ سرمایه و اطمینان از کسب سود در زمان خروج از سرمایه گذاری درصدد دستیابی به کنترل و تاثیرگذاری در تصمیمات شرکت هستند. با توجه به آنکه عموما میزان سرمایه گذاری سرمایه گذاران خطرپذیر کمتر از 50 درصد ارزش شرکت کارآفرین است، مهمترین ابزار دستیابی به این فرصت، توافق بر تعیین هیئت مدیره و شروط حمایتی مندرج در قراردادهای سرمایه گذاری است که در این نوشته مورد بررسی قرار گرفته اند. با ارائه تفاسیری از مواد قانونی حاکم بر شرکتهای سهامی چنین نتیجه گرفته می شود که امکان اعمال این توافقات، مطابق با آنچه در صنعت سرمایه گذاری خطرپذیر در عرصه جهانی متعارف است، در کشور ایران نیز وجود دارد.