جایگاه مرتکبان جرایم تروریستی در احراز وضعیت پناهندگی

هدف کنوانسیون 1951 ژنو در مورد وضعیت پناهندگی ارائه حمایت بین المللی به افرادی است که از حمایت ملی در برابر آزار محروم هستند. منظور از حمایت بین المللی حمایتی است که از جانب دولتی غیر از دولت متبوع یا محل اقامت فرد (در مورد افراد بی تابعیت) به او ارائه می شود. اعطای این حمایت موکول به احراز شرایطی است که در کنوانسیون 1951 پیش بینی شده است. کنوانسیون 1951 همچنین مقرراتی برای جلوگیری از هر نوع سوء استفاده از وضعیت پناهندگی دارد. این مقررات دولت ها را از اعطای پناهندگی به مرتکبان جرایم غیرسیاسی مهم و جنایاتی چون جنایت علیه بشریت یا اقدام علیه اهداف و اصول ملل متحد، حتی با داشتن شرایط برخورداری از وضعیت پناهندگی، منع می کند. این مقاله به دنبال پاسخ به این مساله است که مرتکبان جرایم تروریستی از چه جایگاهی در کنوانسیون پناهندگی برخوردارند؟ مقاله در پاسخ به مساله فوق این فرضیه را دنبال می کند که مرتکبان جرایم تروریستی به علت قرار گرفتن در حیطه ماده (و) 1 کنوانسیون پناهندگی شایسته احراز وضعیت پناهندگی نیستند.