تاثیر چهار هفته تمرین تداومی و تناوبی بر سطوح پروتئین-1 جاذب شیمیایی مونوسیت ها در سرم و بافت عضلانی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان

عوامل التهابی نقش عمده ای در گسترش انواع مختلف سرطان و کاشکسی ناشی از سرطان دارند. در مقابل، تمرینات ورزشی می تواند تاثیرات ضدالتهابی داشته باشد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 4 هفته تمرین تداومی و تناوبی بر سطوح MCP-1 در سرم و بافت عضلانی موش های ماده حامل تومور پستان بود. 32 سر موش ماده نژاد balb/c به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل، کنترل توموری، تمرین تداومی+تومور و تمرین تناوبی+تومور قرار گرفتند. برای القای تومور پستان رده سلول MC4-L2 به موش ها تزریق شد. برنامه تمرین تناوبی و تداومی با شدت متوسط به مدت 4 هفته و 5 جلسه در هفته اجرا شد. با گذشت 48 ساعت از آخرین جلسه تمرین ورزشی، خون گیری و جداسازی عضله دوقلو برای تعیین سطوح MCP-1 به روش الایزا انجام گرفت.  حجم تومور نیز با کولیس دیجیتال اندازه گیری شد. تجزیه وتحلیل آماری داده ها با نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام گرفت. نتایج کاهش معنادار سطوح سرمی MCP-1 در گروه تمرین تداومی و تناوبی و همچنین کاهش معنادار MCP-1 در بافت عضله دوقلوی گروه تناوبی نسبت به گروه کنترل توموری را نشان داد (05/0>P). حجم تومور نیز در هر دو گروه تمرین کرده کاهش معناداری در مقایسه با گروه کنترل توموری داشت (05/0>P)، اما تمرین ورزشی تداومی و تناوبی تاثیری بر وزن عضله دوقلو نداشت (05/0<P). با توجه به یافته های حاضر، احتمالا نقش مثبت تمرینات ورزشی در موش های سرطانی تا حدودی به واسطه تعدیل عوامل التهابی مانند MCP-1 اعمال می شود.