تاثیر یک دوره تمرین استقامتی و مصرف ال-کارنیتین بر بیان ژن TNF-α و IL-1β در بافت قلب رت های نر ویستار بعد از مصرف استرویید آنابولیک (بولدنون)

هدف از این پژوهش تاثیر یک دوره تمرین استقامتی و مصرف ال-کارنیتین بر بیان ژن TNF-α و IL-1β در بافت قلب رت های نر ویستار بعد از مصرف استرویید آنابولیک (بولدنون) بود.

مواد و روش ها:

 در این تحقیق تجربی، تعداد 30 سر موش نر ویستار با سن 12 هفته و میانگین وزن 94/7±195 گرم به طور تصادفی در 5 گروه شامل کنترل، بدون درمان، بولدنون (5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن)، ال-کارنیتین و ال-کارنیتین-تمرین هوازی با شش سر موش در هر گروه تقسیم شدند. برنامه تمرین استقامتی با شدت متوسط (55-50 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه) به مدت شش هفته و پنج جلسه در هفته اجرا شد. تزریق دارو یک بار در هفته، در یک روز مقرر و در عضلات همسترینگ به صورت عمیق انجام شد. پس از بیهوشی، کالبدشکافی انجام و بافت قلب برداشته شد. میزان بیان TNF-a و IL-1β به روش Real Time PCR اندازه گیری شد. داده ها به روش t همبسته، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی شفه در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه وتحلیل شدند.

نتایج نشان داد بین میانگین بیان ژنTNF-α و IL-1β بافت قلب موش های نر ویستار در گروه های مختلف تفاوت وجود دارد (001/0P=). تغییرات بیان ژنTNF-α  و IL-1β بافت قلب در گروه های ال-کارنیتین و تمرین-ال-کارنیتین نسبت به گروه بدون درمان و بولدنون به طور معنی داری کمتر بود (001/0=p).

به نظر می رسد مکمل ال-کارنیتین همراه با تمرینات هوازی منظم سبب کاهش آسیب قلبی ناشی از استروئیدهای آنابولیک آندروژنی می شود.