تاثیر عصاره جلبک سبز (Ulva fasciata L.) روی شاخص های رشد و فیزیولوژیکی گیاه کنجد (Sesamum indicum L.)

استفاده بی رویه از کودهای شیمیایی و عدم توجه به اهمیت و اثرات مثبت مواد آلی در بهبود حاصلخیزی خاک های زراعی، باعث ایجاد آلودگی های محیطی و صدمات اکولوژیکی شده است. یکی از راه های کاهش این خطرات استفاده از منابع زیستی می باشد که علاوه بر افزایش قابلیت دسترسی به عناصر غذایی، بهبود شرایط فیزیکی و میکروبی خاک را به دنبال خواهد داشت. یکی از منابع زیستی جلبک های دریایی می باشند که سرشار از مواد مورد نیاز برای رشد گیاه هستند. در این تحقیق تاثیر عصاره جلبکی بر برخی شاخص های فیزیولوژیکی گیاه کنجد مورد بررسی قرارگرفته است. این تحقیق در قالب طرح کاملا تصادفی در 4 تکرار، با غلظت های مختلف عصاره جلبک (0، 10، 15، 20 درصد) در شرایط مزرعه در ایرانشهر  به اجرا درآمد. براساس نتایج، صفات مورفولوژیکی از قبیل طول ساقه چه،  طول ریشه چه، طول ساقه، قطرساقه و سطح برگ تحت تاثیر غلظت های مختلف عصاره جلبکی  به طور قابل توجهی نسبت به شاهد افزایش یافت. میزان رنگیزه های فتوسنتزی نیز به طور معنی داری نسبت به شاهد افزایش نشان داد، به طوری که بیشترین میزان تحت تاثیر غلظت 20 درصد عصاره جلبکی مشاهده شد. بیشترین میزان پرولین (16 میلی گرم بر گرم وزن تر)، قند محلول (54 میلی گرم بر گرم وزن تر) و فنول کل (8/3 میلی گرم بر گرم وزن تر) نیز در غلظت 20 درصد عصاره جلبکی مشاهده شد. به طور کلی، عصاره جلبکی می تواند با  داشتن عناصر موردنیاز گیاه و هورمون های رشد  بدون آسیب به طبیعت به عنوان کود زیستی جایگزین مناسبی برای کودهای شیمیایی و نقش مهمی در مدیریت تامین مواد غذایی سالم داشته باشد.