بررسی اثر سالیسیلیک اسید بر فعالیت برخی آنزیم های آنتی اکسیدانی در گیاه گلرنگ تحت تنش خشکی

خشکی یکی از تنش های غیر زیستی است که رشد و تولید محصول گیاه را محدود می کند. سالیسیلیک اسید (SA) نیز یکی از تنظیم کننده های رشد است که در پاسخ به تنش زیستی و غیر زیستی نقش اساسی دارد. هدف از بررسی پژوهش حاضر تاثیر سالیسیلیک اسید بر کاهش تنش خشکی در گیاه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) می باشد بدین منظور اثر سالیسیلیک اسید (0 و 25/0 میلی مولار) و خشکی (در سطوح 100%،75%، 50% و 25% ظرفیت مزرعه ای) بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و بیان ژن زیر واحدهای آنزیم سوپراکسید دیسموتاز مورد بررسی قرار گرفت. اسید سالیسیلیک به گیاهان در مرحله سه برگی اسپری شد و پس از دو روز گیاهان تحت تیمار خشکی قرار گرفتند. دومین تیمار SA، یک هفته پس از اولین مرحله محلول پاشی صورت گرفت. گیاهان پس از دو هفته تنش خشکی جهت بررسی برخی پارامترهای فیزیولوژیکی و مولکولی برداشت شدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی FC 25% باعث افزایش فعالیت آنتی اکسیدان ها، محتوای آب اکسیژنه و مالون دی آلدهید برگ و ریشه، بیان Mn-SOD، Fe-SOD برگ و ریشه شده است. درحالی که تیمار همزمان خشکی و SA باعث افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان ریشه و کاهش آنزیم های آنتی اکسیدان برگ،  بیان Fe-SOD ریشه ، Mn-SOD، برگ، محتوای آب اکسیژنه و مالون دی آلدهید برگ و ریشه شده است. به نظر می رسد، اسید سالیسیلیک در رفع آسیب های ناشی از تنش خشکی نقش موثری در گیاه گلرنگ داشته باشد.