اثر تلقیح دوگانه میکروارگانیسم ها با بذر بر غلظت تنظیم کننده های رشد گیاه و عملکرد دانه جو تحت سطوح مختلف نیتروژن

به منظور بررسی اثر تلقیح دوگانه باکتری حل کننده فسفات و آزوسپیریلوم بر وضعیت تنظیم کننده های رشدی و عملکرد دانه جو تحت سطوح مختلف نیتروژن آزمایشی درمزرعه تحقیقاتی کشاورزی دانشگاه آزاداسلامی واحد کرج در سال 1393 انجام شد. آزمایش در قالب طرح اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی بوده و تیمارها شامل، عامل اصلی کود شیمیایی اوره در چهار سطح شامل (0، 50، 75 و 100 درصد که به ترتیب معادل با صفر، 150، 225 و 300 کیلوگرم در هکتار می باشد) و عامل های فرعی شامل، باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم در دو سطح (کاربرد و عدم کاربرد باکتری) و باکتری سودوموناس فلورسنس در دو سطح (کاربرد و عدم کاربرد باکتری) با سه تکرار اجرا گردید. نتایج نشان داد کاربرد توام 75 درصد کود اوره و باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم و کاربرد تیمار اصلی سودوموناس فلورسنس بیشترین میزان تنظیم کننده رشد اکسین را حاصل کردند. اثر متقابل دو گانه اوره و باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم و اثر متقابل دوگانه باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم و باکتری سودوموناس فلورسنس بیشترین میزان تنظیم کننده رشد سیتوکنین را تولید کردند. میزان جیبرلین در تیمار سه گانه کاربرد 100 درصد کود اوره، باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم و باکتری سودوموناس فلورسنس نسبت به تیمار شاهد (عدم مصرف هر سه تیمار) 1/261 درصد اختلاف داشتند. بیشترین میزان عملکرد دانه در تیمارهای سودوموناس فلورسنس (4700 کیلوگرم در هکتار) و کاربرد توام 100 درصد کود اوره و باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم (5500 کیلوگرم در هکتار) مشاهده گردید. به نظر می رسد که کاربرد کود اوره و استفاده از هر دو نوع کود بیولوژیکی به دلیل پتانسیل بالای باکتریهای محرک رشد ریزوسفری در تولید تنظیم کننده های رشد گیاهی سبب افزایش رشد ریشه گردیده است که در نهایت باعث افزایش جذب آب و موادغذایی از خاک و افزایش عملکرد دانه شد.