نقش تغییرات رفتاری در پذیرش تغییرات ساختاری در عرصه مدیریت شهری مطالعه ای در مدیریت شهری کلان شهر تهران

مطالعه حاضر تلاش کرده است تا نقش و تاثیر پذیرش تغییرات رفتاری را در کاربست الگوهای نو ساختاری در عرصه مدیریت شهری در کلان شهر تهران مورد تحلیل و ارزیابی قرار دهد. در این راستا نظریه رهبری استراتژیک و پیشران های تبیین کننده آن به عنوان نمود تغییر رفتاری در مدیریت شهری و نظریه حکم روایی شهری با توجه به پیشرانهای تبیین کننده آن به عنوان نمود تغییر ساختاری در عرصه مدیریت شهری، به عنوان متغیر پیش بین و مالک برای پذیرش تغییر در مدیریت شهری کالن شهر تهران انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفته اند. فرایند پیشبرد پژوهش بر اساس اهداف تعیین شده به صورت آمیخته کیفی-کمی بوده که برای گردآوری داده های مورد نیاز پژوهش از روش های اسنادی به صورت مرور نظام مند منابع و همچنین روش پیمایشی به صورت ابزار پرسشنامه استفاده شده است. برای گردآوری داده های تحلیلی از نظرات تیم تصمیم گیری متشکل از 50 نفر از متخصصان مرتبط با حوزه مورد بحث استفاده شده است. ابزارهای تحلیلی پژوهش مدل های تحلیل عاملی اکتشافی EFA ،مدل شباهت به گزینه ایده آل فازی FTOPSIS و مدل سازی معادالت ساختاری پیشران های شناسایی شده برای AMOS میباشد. نتایج پژوهش حاکی از آن است اوال رهبری استراتژیک به عنوان نمود تغییرات رفتاری بر اساس تغییرات مبتنی بر دانش، تغییرات مبتنی بر توانمندگرایی و تغییرات مبتنی بر تعامل گرایی میباشد و از سوی دیگر پیشران های تبیین کننده حکم روایی شهری به عنوان نمود تغییرات ساختاری در مدیریت شهری کالن شهر تهران به صورت تغییرات ساختاری مبتنی بر شفافیت گرایی، کارایی، پاسخ گویی اولویت برنامه ریزی برای بسترسازی تغییرات رفتاری در قالب مشارکت مندی میباشد.ثانیا رهبری استراتژیک در مدیریت شهری کالنشهر تهران مبتنی بر تحوالت دانش مبنا و برای بسترسازی تغییرات ساختاری در قالب رویکرد حکم روایی شهری تغییرات ساختاری مبتنی آزمون نقش پذیرش تغییرات رفتاری بر روی تغییرات ساختاری بر کارایی خواهد بود. ثالثا در قالب نظریه های کاربردی مطروحه موثر و معنادار میباشد. به طوری که تمامی پیشران های رهبری استراتژیک دارای نقش موثری برای پذیرش تغییرات ساختاری در قالب رویکرد حکمروایی شهری در مدیریت شهری کالن شهری تهران میباشد.