مدیریت بر آموزش شهروندی با رویکرد توسعه پایدار شهری

با رشد روزافزون شهرنشینی و به وجود آمدن شهرهای فراقومی و حتی ابر شهرهای چندملیتی، آمیختگی فرهنگها و تنوع نیازهای شهروندی و همچنین کاهش شدید منابع طبیعی و آلودگی های فزاینده زیست محیطی، نیاز به تربیت و توسعه سرمایه انسانی مسئولیت پذیر و توانمند برای ارتقاء توسعه پایدار همه جانبه شهری الزامی است. شهروندی که با حفظ عدالت شهروندی، اخالقی و ارزشهای انسانی، شرایط زندگی و حیات نسلهای آینده را به خطر نیاندازد. با مدیریت بر آموزش شهروندی مبتنی بر اصول علمی و درک اجتماعی که تمام جوانب آموزش برای مخاطبان با تفاوت هایشان در همه ی زمینه ها را رعایت کند توسعه پایدار تحقق پذیر است. از این روی هدف این پژوهش، گردآوری و ارائه مدل مفهومی براساس نظرات جمعی از خبرگان دانشگاهی کشور است که زمینه رشته دانشگاهی، تدریس و فعالیتشان پیرامون مدیریت بر آموزش شهروندی با رویکرد توسعه پایدار شهری میباشد. پژوهش حاضر به روش کیفی با رویکرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد به صورت اکتشافی انجام شد. بر این اساس، به روش هدفمند مصاحبه نیمه ساختاریافته ای با 12 نفر از متخصصان تا رسیدن به اشباع نظری صورت گرفت. با رویکرد سیستمی گردآوری داده های کیفی صورت پذیرفت و با روش کدگذاری سه مرحلهای باز، محوری و انتخابی در نهایت 16 مقوله اثرگذار بر مدیریت بر آموزش شهروندی با رویکرد توسعه پایدار شهری از نظر مصاحبه شوندگان به دست آمد. نتیجه این پژوهش بر نهادسازی موثر و با پشتوانه قانون الزام آور و سیاستگذاری ملی با درک ویژگی های مناطق و پیرو آن برنامه ریزی آموزشی ملی و منطقهای تاکید دارد. با توجه به توانمندی ها و الگوهای بومی و همچنین توسعه دانشگاهی مدیریت آموزش های شهروندی به عنوان عامل حرفهای و اصولی در هدایت این رکن اساسی در توسعه پایدار شهری در نظر گرفته شده است