دانش نام شناسی و پژوهش های علوم تاریخی

نام شناسی (Onomastics)، دانش مطالعه نام هاست از هر نوع و در هر دوره تاریخی که باشند. هدف این دانش، اسامی خاص و در واقع هرچیزی است که نامی بر آن تعلق گیرد. موضوع این دانش می تواند حوزه های گوناگون با اهداف گسترده پژوهشی باشد. هدف از نگارش این مقاله تبیین جنبه های گوناگون نام شناسی و بیان دانش های مرتبط با آن و همچنین توضیح ضرورت پرداختن به این دانش است.  نشان دادن پیشینه توجه به این موضوع به صورت مستقیم و غیرمستقیم و روشن ساختن جایگاه این دانش در مطالعات علمی ایران، هدف دیگر نگارش این مقاله است. ازآنجاکه شیوه نام گذاری با جغرافیا، زبان، دین و زمان تغییر می کند، بررسی روند این تغییرات در زمان ها و مکان های گوناگون می تواند در مسائل مختلف کارگشا باشد. درحقیقت آنچه سبب اهمیت «اسامی خاص» می شود، کارکردهای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، تاریخی، زبان شناسی، سندشناسی، باستان شناسی و شاخه های بسیار دیگر است که می تواند نتایج مهم و کاربردی ازجمله روشن شدن علت تغییر نام های افراد و اماکن در دوره های تاریخی مختلف و همچنین میزان نفوذ زبان های گوناگون در جغرافیایی خاص و بسیاری نتایج دیگر را به دست دهد. همچنین نام شناسی در ایران نیازمند پژوهش های بیشتر در شاخه های گوناگون است؛ چراکه بیشتر تحقیقات نام شناسی انجام شده درباره اسامی ایران اسلامی به دوره معاصر اختصاص دارد و به پیش از این دوره، کمتر توجه شده است.