تاثیر آموزش مهارت زبان بدن بر مهارت های ارتباطی دانش آموزان مبتلاء به آسیب بینایی

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی آموزش مهارت زبان بدن بر مهارت های ارتباطی دانش آموزان مبتلا به آسیب بینایی در شهر اهواز انجام شد. پژوهش حاضر از نوع آزمایشی (تمام آزمایشی) با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان نابینا که در سال تحصیلی 97 - 96 در شهر اهواز مشغول به تحصیل بودند است. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند تعداد 16 نفر از دانش آموزان نابینا مدرسه شوریده شیرازی شهر اهواز انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه آزمایش در 9 جلسه تحت برنامه آموزش قرار گرفتند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسش نامه مهارت های ارتباطی عطارها و کرمی (1389) استفاده شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از تحلیل MANCOVA  و نرم افزار SPSS  تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت زبان بدن اثر معنی داری بر مهارت های ارتباطی دانش آموزان نابینا و خرده مقیاس مدیریت هیجانات (05/0<p) داشت. این نتایج بیانگر آن است که دریافت آموزش مهارت زبان بدن به طور کلی منجر به بهبود مهارت های ارتباطی در دانش آموزان مبتلاء به آسیب بینایی شده است. از این رو، آموزش مهارت مذکور به واسطه تمرکز ویژه بر مهارت های ارتباطی، می تواند به عنوان روش آموزشی موثری در افزایش ارتباط و تعامل دانش آموزان با آسیب بینایی مورد توجه قرار گیرد.