شکاف کام زیرمخاطی: نیازهای درمانی در سنین مختلف

تصمیم گیری در مورد جراحی در بیماران مبتلا به شکاف کام زیرمخاطی (Submucousal cleft palate, SMCP) معمولا تا زمانی که ارزیابی های گفتاری قابل اجرا باشند، به تعویق می افتد. لذا این بیماران سال های بیش تری را با اختلالات مرتبط با شکاف طی می کنند. هدف این مطالعه، بررسی و مقایسه فراوانی انواع اختلالات ارتباطی قبل از دریافت جراحی کام در افراد مبتلا به SMCP با سنین مختلف می باشد، چرا که این اطلاعات به فراهم سازی خدمات درمانی در قالب تیم های چندرشته ای کمک می کنند.

پرونده بیماران بالای3 سال مبتلا به SMCP ترمیم نشده که بین سال های84 و 95به تیم شکاف کام دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مراجعه کرده بودند، انتخاب شد. اطلاعات مربوط به اختلالات زبانی، اختلالات تولید جبرانی، و درجات پرخیشومی در سه گروه سنی 7-3سال، 16-7سال و 16سال به بالا تحلیل شد.

اکثریت مراجعه کنندگان در بین 61 بیمار مورد بررسی، کودکان پیش دبستانی بودند و 8/37% از آن ها، دچار نقایص زبانی واضح  بودند. 8/73% از افراد به دلیل خطای تولید جبرانی به خدمات گفتاردرمانی نیاز داشتند. شیوع اختلال تولید جبرانی در بین گروه اول و دوم از لحاظ آماری متفاوت بود (p=0/0008)  37.7% از افراد به دلیل وجود پرخیشومی متوسط و شدید، به ارزیابی های دستگاهی نیاز داشتند.

با توجه به فراوانی بالای اختلالات زبانی در گروه پیش دبستانی، مدیریت مناسب مشکلات احتمالی گوش میانی و ارزیابی های دقیق تر زبانی در این کودکان الزامی است. فراوانی بالای اختلالات جبرانی تولید در همه سنین، نیاز این بیماران را به خدمات گفتاردرمانی و روان شناسی به دلیل تاثیر این اختلالات بر رشد روانی- اجتماعی، ارزیابی توانایی های سوادآموزی و حمایت تحصیلی، نشان می دهد. ارزیابی های دستگاهی و احتمالا جراحی نیز در بیش از نیمی از این بیماران لازم است.