دیوان «روشن شیرازی» و ویژگیهای سبکی و ادبی آن

"میرزا احمدبن محمدحسین متولی باشی" متخلص به "روشن" از شاعران قرن سیزدهم هجری قمری است. وی از متولیان آستان مبارک حضرت شاهچراغ (ع) بوده و این مسئولیت بصورت موروثی در خاندان وی از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است. میرزا احمد متولی باشی دیوان شعر ارزنده ای دارد که "علی اکبر شاکر" بخط نستعلیق شکسته آن را کتابت کرده و نسخه خطی آن در کتابخانه حضرت شاهچراغ شیراز نگهداری میشود. میرزا احمد شیعه مذهب بوده و ارادت قلبی ویژه ای به خاندان عصمت و طهارت داشته است. بخش وسیعی از دیوان وی به اشعاری اختصاص دارد که در رثای امام حسین(ع) و واقعه کربلا سروده شده. از دیگر موضوعات شعری روشن، بیان اندیشه های قلندرانه و مغانه، موضوعات عاشقانه، مدح، وصف و نیز برخی وقایع زندگی شخصی شاعر است. سرودن ماده تاریخ نیز مورد توجه او بوده است. دیوان "روشن" 3016 بیت دارد که در قالبهای مختلف از جمله قصیده، غزل، قطعه، ترکیب بند، مسمط و رباعی سروده شده است.<-p>این دیوان تاکنون تصحیح و چاپ نشده  و در اختیار جامعه ادبی کشور قرار نگرفته است، از این رو نگارندگان این مقاله بتصحیح و مقدمه نویسی آن مبادرت کرده و در این مقاله ضمن معرفی میرزا احمد متولی باشی و خاندان وی که جایگاه ارزنده ای در علم و هنر و ادب داشته اند، بمعرفی اجمالی دیوان روشن و ویژگیهای سبکی و ادبی آن پرداخته اند.<-p> <-p><-p>