تعیین میزان بازدارندگی قوانین نوین راهنمایی و رانندگی در مدیریت تخلفات جاده ای

امروزه در سوانح ترافیکی بر اساس آمارهای سازمان بهداشت جهانی در سال 2013 بیش از یک میلیون و دویست هزار نفر جان خود را از دست می دهند و پیش بینی می شود تا سال 2030 حوادث ترافیکی به عنوان پنجمین عامل مرگ ومیر در این رتبه بندی قرار گیرد. در ایران نیز بر اساس آخرین آمار سازمان پزشکی قانونی در پایان سال 1392 ، بالغ بر 17 هزار نفر در حوادث ترافیکی جان خود را از دست داده اند . هدف اصلی این پژوهش ، بررسی ویژگی های شاخص قانون جدید رسیدگی به تخلفات رانندگی (مصوب سال 1389) در مدیریت تخلفات رانندگی به منظور کاهش تصادفات جاده ای و نهایتا کاهش مرگ ومیر ناشی از آن می باشد، بدیهی است این تحقیق به لحاظ هدف و ماهیت آن کاربردی، به لحاظ روش های گردآوری داده ها، توصیفی و از نوع ارزیابی و از نظر زمان یک پژوهش مقطعی که با استفاده از نوع آنالیز محتوا با روش دلفی به منظور ارزیابی اثرقوانین و مقررات ترافیکی در پیشگیری از سوانح ترافیکی و همچنین تعیین خلاءهای قانونی انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه تصادفات و کشته های ناشی از آن در سال های 1377 تا 1392 تشکیل می دهد که به روش سرشماری کلیه داده های به عنوان نمونه این م طالعه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته اند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که پس از اعمال قانون جدید ضمن کنترل نرخ افزایش تلفات جاده ای نسبت به عدد مطلق در سال های قبل از اعمال قانون، بر اساس دو شاخص جهانی، نسبت به هر ده هزار وسیله نقلیه، همچنین نسبت به هر 100 هزار نفر کاهش قابل توجهی داشته است.