سعدی در زنجیره شاعران عروضی (بررسی انتقادی اوزان کلیات سعدی بر مبنای متون چاپی و نسخ خطی، به همراه بحثی درباره شاعران عروضی تاریخ شعر پارسی)

موضوع مقاله حاضر، بحثی درباره «عروضی» بودن سعدی، با به دست دادن معیاری در این باره و سپس «استخراج اوزان» و بحث در «خلاقیت های وزنی» در آثار سعدی است. نگارنده ابتدا پس از پیشنهاد دو معیار برای «عروضی» خواندن یک سراینده و بحث درباره شاعران عروضی تاریخ شعر فارسی، با توجه به دو معیار یادشده، تمامی اوزان اشعار کلیات سعدی را با جست وجو در متون چاپی و نیز برخی از نسخ خطی آثار وی احصا و در جدولی ارائه کرده است (ازجمله با بررسی اشعار عربی مستقل سعدی و نیز اوزان اشعار گلستان و معرفی اوزانی نویافته در گلستان. پیش از این 27 وزن عروضی در مجموع آثار سعدی شناخته شده بود؛ اما در پژوهش حاضر، 41 وزن عروضی نشان داده شده است؛: 30 وزن در سروده های فارسی و 13 وزن در اشعار عربی، با کسر 2 وزن مشترک). بخش دوم پژوهش، به تحلیل خلاقیت های عروضی سعدی در اشعار گلستان اختصاص دارد. علاوه بر کثرت تعداد اوزان، ساخت اوزانی تازه با تصرف در اوزان عرب -که می توان آن ها را «اوزان ایرانی شده» نامید- و نیز آنچه نگارنده در پیوند بلاغت و وزن عروضی اشعار گلستان، «بلاغت موسیقایی» می خواند، از دلایلی است که می توان سعدی را «شاعری عروضی» خواند.