تاثیر روش های مختلف آبیاری یک در میان جویچه ای بر جذب آب و آبشویی نیترات در کشت ذرت

روش های مختلف کود دهی و آبیاری در روش جویچه ای به منظور افزایش راندمان ها، کاهش تبخیر، آبشویی و نفوذ عمقی باید ارزیابی و مدیریت شوند. یکی از روش های کم آبیاری در روش جویچه ای، خشکی موضعی ریشه است. بنابر این هدف از این پژوهش، بررسی نحوه توزیع و جذب آب و نیترات، آبشویی نیترات و کارآیی مصرف آب روش های آبیاری جویچه ای معمولی (EFI)، آبیاری جویچه ای یک در میان متغیر (AFI) و آبیاری جویچه ای یک در میان ثابت (FFI) بود. برای این منظور گیاه ذرت علوفه ای (سینگل کراس 704) در پانزدهم اردیبهشت 1395 در استان آذربایجان غربی شهرستان بوکان، کشت گردید. به منظور اعمال روش های مختلف آبیاری تعداد 12 جویچه با عرض 70 سانتی متر و طول 40 متر انتخاب شد و به سه تیمار تقسیم بندی گردید. نمونه برداری با سه تکرار در جویچه تر، خشک و پشته و در عمق های 10، 30، 50 و 70 سانتی متر خاک به فواصل 1، 3، 5 و 9 روز بعد از هر آبیاری صورت گرفت. با توجه به نتایج مقدار جذب آب و نیترات در روش های EFI، AFI و FFI به ترتیب برابر 198/0، 178/0 و 143/0 مترمکعب آب بر مترمکعب خاک در 30 روز و 0022/0، 0018/0 و 0011/0 میلی گرم بر کیلوگرم به دست آمد. همچنین نتایج نشان داد که زیر جویچه خشک در روش FFI تجمع نیترات صورت گرفته است. راندمان کاربرد آب در روش های EFI، AFI و FFI به ترتیب برابر 51%، 81% و 77% محاسبه گردید. در نهایت روش AFI با کمترین مقدار آبشویی، به عنوان روش برتر انتخاب شد.