بررسی رابطه میزان پای بندی به نماز و مرتبه سلامت معنوی

نماز، جامع ترین شیوه ی بندگی و ارتباط با خدا است؛ میزان پای بندی به آداب و شرایط آن، در تکامل روح و بهینه سازی سبک زندگی فردی و اجتماعی انسان موثر است. سلامت معنوی نیز حالتی روحانی و دارای مراتب است که از ارتباط قلبی با خدا حاصل شده، زندگی را سالم و هدفمند می کند. بنابراین با هدف بررسی ارتباط بین میزان پای بندی به نماز و مرتبه سلامت معنوی، در سال 97 مطالعه ای میدانی در کاشان، انجام شد.

جامعه آماری این مطالعه، دانشجویان، حوزویان و عامه مردم شهرستان کاشان و دیپلم به پایین بودند. حجم نمونه در هر گروه 100 نفر و روش نمونه گیری؛ غیرتصادفی آسان در نظر گرفته شد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه میزان پای بندی به نماز، با ضریب آلفای کرونباخ 0/799R= و پرسشنامه سلامت معنوی پولوتزین و الیسون با ضریب آلفای کرونباخ 0/82R= بود. داده ها با نرم افزارSPSS  تجزیه و تحلیل شد. برای تعیین همبستگی از ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. سطح معنی داری 5 درصد در نظر گرفته شد.

آمار نشان داد، در هر سه گروه؛ بین میزان پای بندی به نماز و مرتبه سلامت معنوی همبستگی مستقیمی وجود داشت. 0/560 rT= و (0/001 =P) همچنین با تغییر متغیرهای جنسیت، تاهل و رده های سنی، تاثیرگذاری میزان پای بندی به نماز بر مرتبه سلامت معنوی همچنان معنی دار بود. درضمن پای بندی به نماز تنها عامل تحقق سلامت معنوی نیست بلکه عوامل دیگری نیز در این امر دخیلند.

هرچه میزان پای بندی اشخاص به نماز بیشتر بود، از مرتبه سلامت معنوی بالاتری برخوردار بودند؛ در ضمن هر چه سن اشخاص کمتر می شد، میزان پای بندی آنان به نماز کاهش می یافت.