بررسی ارتباط پای بندی نماز با هویت اجتماعی و ملی جوانان (مطالعه ی موردی: دانشجویان دانشگاه کاشان)

دین داری ابعاد متفاوتی دارد که براساس مدل دین داری Glock و Stark، مناسک دینی یکی از پنج بعد آن به شمار می آید. پای بندی به نماز در دین اسلام بسیار مورد سفارش بزرگان دینی قرار گرفته است. مذهب و ملیت عناصری هستند که مردم به وسیله ی آن ها خود را شناسایی و تعریف می کنند و حس مشترک گروهی را به وجود می آورند. اگرچه مذهب امری شخصی تلقی می شود اما با ایجاد تجربیات مشترک نوع انسان ها را به یکدیگر پیوند می دهد. این مطالعه به بررسی ارتباط میان پای بندی به نماز و هویت مندی اجتماعی و ملی جوانان پرداخت.

مواد و روش ها:

 در این پژوهش که در سال تحصیلی 98-1397 انجام شد، تعداد 294 دانشجوی دختر و پسر از تمامی مقاطع و رشته های موجود در دانشگاه کاشان با استفاده از فرمول کوکران و نمونه گیری خوشه ای تحت بررسی قرار گرفتند.

یافته های رگرسیون خطی دومتغیره نشان می دهد که تاثیر متغیر مستقل میزان پای بندی به نماز بر هویت اجتماعی معنادار است و می تواند 18 درصد از تغییرات متغیر وابسته مذکور را تبیین کند و همچنین میزان تاثیر پای بندی به نماز بر هویت ملی نیز معنادار می باشد و می تواند 15 درصد از هویت ملی را تبیین کند.

نتیجه گیری:

 نتایج به دست آمده بیانگر این است که افزایش پای بندی به نماز، می تواند باعث افزایش میزان هویت اجتماعی و ملی در جوانان شود. درنتیجه، با ترغیب نوجوانان و جوانان به برپایی نماز، می توان احساس هویت اجتماعی، همبستگی اجتماعی و هویت ملی آنان را افزایش داد و کشور را از دام تفرقه دور نگه داشت.