فراوانی آنتی ژن پلاکت انسانی در اهداکنندگان خون قوم ترکمن با روش PCR-SSP در سال های 1398-1397

آنتی ژن های پلاکت انسانی (HPA-1)، ساختارهای پلی مورفیسمی هستند که بر سطح غشا پلاکت قرار گرفته اند و موجب بروز برخی از عوارض تزریق خون همانند مقاومت پلاکتی می شوند که یکی از مهم ترین عوامل ایجاد عارضه و مرگ و میر در بیمارانی است که نیاز به تزریق مکرر واحدهای پلاکتی دارند. آلوایمیونیزاسیون بر ضد HPA-1 ، مهم ترین عامل بروز این عارضه در قومیت های سفیدپوست است. با توجه به تفاوت فراوانی این آنتی ژن در اقوام گوناگون، در این مقاله به بررسی فراوانی آلل های HPA-1 در قومیت ترکمن پرداخته شد.

در این مطالعه توصیفی، از 80 اهداکننده غیر خویشاوند با قومیت ترکمن از پایگاه انتقال خون آق قلا در طی سال 1397، به طور تصادفی نمونه گیری شد. ژنوتیپ آلل های HPA-1 با استفاده از روش مولکولی PCR-SSP تعیین گردید. تحلیل داده ها با آزمون های کای دو و Z انجام شد.

در این مطالعه میانگین سنی افراد 7/7 ± 2/38 سال با محدوده سنی 59-18 سال و تمام افراد مذکر بودند. ژنوتیپ 96 درصد افراد به صورت HPA-1a و 4 درصد به صورت هتروزیگوت HPA-1a/b مشاهده شد. آلل HPA-1b/1b به صورت هموزیگوت در هیچ یک از افراد مطالعه مشاهده نشد (فراوانی%).

با توجه به فراوانی 96% آلل HPA-1a در اهداکنندگان قوم ترکمن و به دلیل شباهت با فراوانی به دست آمده در اهداکنندگان ایرانی و عدم حضور آلل HPA-1b/1b به صورت هموزیگوت در هیچ از اهداکنندگان، به نظر می رسد احتمالا این آنتی ژن نقشی در ایجاد مقاومت پلاکتی پس از تزریق در قومیت ترکمن نداشته باشد.