مطالعه تجربی و عددی کیفیت و سلامت سطح چوب پلاست طی تراشکاری با ابزار خودچرخان

با توجه به ویژگی های خاص کامپوزیت چوب پلاست و استقبال روز افزون از این محصول به واسطه سازگاری آن با محیط زیست، دست یابی به کیفیت سطح مناسب طی انجام فرآیندهای مختلف ماشین کاری روی این دسته از مواد، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش پس از انجام عملیات تراشکاری با ابزار خودچرخان روی نمونه ها با تغییر پارامترهای سرعت اسپیندل، نرخ پیشروی و عمق برش، به اندازه گیری و مقایسه زبری سطوح تراشکاری شده، بررسی سلامت سطوح توسط میکروسکوپ و همچنین تحلیل عددی فرآیند پرداخته شده است. در نتایج مشاهده شد که طی تراشکاری با ابزار خودچرخان به ازای عمق برش 1میلی متر و نرخ پیشروی 0/22میلی متر بر دور، با افزایش سرعت اسپیندل از 500 به 710دور بر دقیقه، کیفیت سطح در حدود 17% بهتر شد که این مقدار در مقایسه با تراشکاری معمولی نیز در حدود 37% بهبود یافته است. همچنین به علت افزایش نیروهای ماشین کاری، با افزایش نرخ پیشروی از 0/22 به 0/44میلی متر بر دور، کیفیت سطح در حدود 21% کاهش یافته است. مقایسه مقادیر به دست آمده برای زبری سطح نشان داد که بعد از نرخ پیشروی سرعت اسپیندل بیشترین تاثیر را بر کیفیت و سلامت سطوح تراشکاری شده داشته است. همچنین مقایسه زبری سطوح اندازه گیری شده طی روش المان محدود و روش تجربی نیز نشان دهنده دقت و سازگاری مناسب این دو روش با یکدیگر بوده است.