تاثیر دستکاری سیستم های حس عمقی، بینایی و دهلیزی بر کنترل پاسچر شناگران باسابقه و مبتدی

پژوهش حاضر به بررسی تاثیر دستکاری سیستم های دخیل بر کنترل پاسچر شناگران با سابقه و مبتدی می پردازد. مطالعه بر روی 80 نفر از شناگران (دختر و پسر) با دامنه سنی 15 تا 20 سال انجام گرفت که به روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفدار برای پژوهش انتخاب شده بودند. در این مطالعه برای اندازه گیری کنترل پاسچر از آزمون عملکردی ایستاده تک اندام (SLS) تحت چهار شرایط حسی مختلف (ایستادن روی سطح سخت با چشمان باز، ایستادن روی فوم با هایپراکستنشن سر، ایستادن روی سطح سخت با چشمان بسته و هایپراکستنشن سر، و ایستادن روی فوم با چشمان بسته) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه، برای بررسی تغییرات بین گروهی؛ و آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه های دوبه دو در سطح معناداری (05/0P≤) استفاده شد. نتایج نشان داد؛ سهم سیستم دهلیزی در کنترل پاسچر شناگران باسابقه نسبت به شناگران مبتدی بیشتر است (03/0P=). همچنین تفاوتی در سیستم های بینایی و حس عمقی در شناگران باسابقه نسبت به شناگران مبتدی مشاهده نشد. از این رو می توان نتیجه گرفت که شنا موجب تقویت سیستم دهلیزی می شود.