سواد دانشگاهی در نظام آموزش عالی ایران: مطالعه موردی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

این پژوهش کسب سواد دانشگاهی را از منظر سه مولفه بنیادی آن، یعنی «نگارش دانشگاهی»، «خوانش دانشگاهی»، و «تفکر انتقادی» از طریق «مطالعه موردی» بررسی می کند. بر همین اساس، این پژوهش در پارادایمی کیفی، به دنبال کسب شناخت از کیفیت های آموزش سواد دانشگاهی و ارتقای آن میان دانشجویان مقطع کارشناسی دانشکده منتخب است. از این رو، نگارندگان کوشیده اند اطلاعات لازم و شاخص های برسازنده سواد دانشگاهی را در وهله نخست از طریق ادبیات موضوعی تحقیق، گردآوری و سپس از طریق پرسش نامه و مصاحبه با ده تن از استادان بررسی نمایند. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که گرچه استادان دانشکده بر اغلب قابلیت های مرتبط با سواد دانشگاهی دانشجویان اتفاق نظر دارند، در عین حال، به تکالیف و وظایف مقرر که لازمه ارتقای حوزه محتوایی سواد دانشگاهی در میان دانشجویان است کمتر اختصاص می دهند و ارزیابی درستی در این باره از وضعیت دانشجویان خود ندارند. در نتیجه، در دانشکده مورد مطالعه به مسئله سواد دانشگاهی دانشجویان اهمیت چندانی داده نشده است و از همین رو دانشجویان جدیدالورود به دوره های کارشناسی، بازتاب کافی از استادان خود دریافت نمی کنند تا بر همان اساس به گفتمان دانشگاهی دست یابند.