بررسی تاثیر مداخله ارگونومی بر کاهش اختلالات اسکلتی- عضلانی (مطالعه موردی: کارکنان مجتمع تولید روی بندرعباس)

ناراحتی های اسکلتی- عضلانی یکی از مهم ترین عوامل آسیب زای شغلی و ناتوانی می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی ریسک فاکتورهای ناراحتی های اسکلتی- عضلانی و مداخله ارگونومیک به منظور کاهش این ناراحتی ها می باشد.

این مطالعه توصیفی- تحلیلی به صورت مداخله ای بود و بر روی 116 نفر از کارکنان مجتمع تولید روی بندرعباس انجام پذیرفت. به منظور جمع آوری داده ها در قبل و بعد مداخلات از پرسشنامه نوردیک و روش QEC استفاده شد. برنامه  مداخله ای عبارت بود از کاهش وزن بار، تغییر در ارتفاع سطح کار، چرخش شغلی و آموزش کارگران. در نهایت داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد که در یک سال اخیر بیشترین فراوانی ناراحتی های اسکلتی - عضلانی مربوط به اندام های کمر 52/65 درصد، شانه 10/43 درصد و زانو 10/43 می باشد. طبق آزمون کوکران تفاوت معنی داری بین ناراحتی ها در قبل و بعد از مداخلات در اندام ها مشاهده گردید.

نتایج مطالعه کاهش قابل توجه ناراحتی های اسکلتی- عضلانی در 3 ماه پس از مداخلات را نشان داد. در نتیجه میتوان استنباط نمود که استفاده توام از مداخلات مهندسی و مدیریتی به صورت ساده، کاربردی و کم هزینه و پایش مستمر نحوه صحیح اجرای این مداخلات در طی مدت زمان طولانی در سایه تعهد مدیریت و مشارکت کارکنان ممکن است باعث دستیابی به نتایج مطلوبی در جهت کاهش ناراحتی های اسکلتی- عضلانی گردد.