تخمین مکانی ماده آلی خاک با داده های نامطمین و کمکی خاکی و روش آنتروپی حداکثر اریب

ماده آلی خاک یکی از مهمترین فاکتورهای کیفیت خاک می باشد و آگاهی از وضعیت آن در خاک، از مهمترین اقدامات در جهت مدیریت منابع اراضی است. با توجه به هزینه و زمان زیادی که در جهت پایش ماده آلی خاک نیاز است، هر روشی که بتواند با حداقل نمونه استفاده از هر نوع داده های خاکی، بهترین نقشه های ماده آلی را تولید کند، قدمی در راستای کشاورزی پایدار خواهد بود. هدف از انجام این تحقیق، تخمین مکانی ماده آلی خاک با استفاده از اندازه گیری های با دقت پایین ماده آلی، داده های کمکی خاکی و روش آنتروپی حداکثر اریب (BME) بود. نمونه برداری از 122 نقطه و از عمق 20-0 سانتی متری از دشت بناب و میاندوآب صورت گرفت. سپس، ماده آلی خاک به روش والکلی و بلاک و نیز به شکل تسهیل شده آن، تعیین گردید. همچنین، برخی از پارامترهای خاکی از جمله بافت، پایداری خاکدانه ها و آهک نیز در نمونه ها اندازه گیری شدند. تخمین مکانی ماده آلی با داده های نامطمین، مدل خطی توسعه یافته با استفاده از داده های کمکی خاکی و روش BME انجام شد. براساس نتایج، بالاترین R، کمترین RMSE و nRMSE با مقادیر به ترتیب 97/0،  07/0 درصد و 06/0 متعلق به تخمین مکانی ماده آلی با داده های نامطمین ماده آلی با درنظر گرفتن خطا بود. همچنین استفاده از مدل خطی توسعه یافته با داده های کمکی خاکی و وارد کردن خطای این داده ها در معادلات تخمین، منجر به بهبود تخمین نسبت به زمانی گردید که از خطا استفاده نشده بود (R، RMSE و nRMSE به ترتیب از 65/0، 58/0 و 55/0 به 85/0، 31/0 و 29/0 بهبود یافت). با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، روش BME امکان استفاده از طیف وسیعی از اطلاعات خاکی را در تخمین فراهم می آورد و با  ادغام خطای ناشی از استفاده از داده های نامطمین در تخمین، منجر به بهبود تخمین مکانی ماده آلی گردید.