مطالعه تطبیقی ابعاد حقوقی انجماد انسان در حقوق ایران و آمریکا
انجماد انسان یا کرایونیک یکی از مسائل نوپدید در علم پزشکی محسوب می گردد که نخستین بار در سال 1960 مطرح شد. در این روش با قراردادن دمای بدن انسان در منفی 196 درجه اقدام به حفاظت از بدن می شود تا در آینده با پیشرفت علم پزشکی، اقدام به احیای اشخاص منجمد گردد. این روش امیدی برای حیات دوباره بیماران لاعلاج ایجاد کرده است. علی رغم سکوت قوانین موضوعه، موسسات مختلفی در چند کشور به ویژه در آمریکا، روسیه و استرالیا اقدام به انجماد انسان ها می نمایند. موسسه آلکور در آمریکا از شناخته شده ترین موسسات می باشد. در رویه قضایی برخی نظام های حقوقی مانند انگلیس و آمریکا نیز نشانه هایی از توجه به این موضوع ملاحظه می شود. مساله اصلی در خصوص انجماد انسان، وضعیت حقوقی اشخاص منجمدشده از حیث زنده یا مرده بودن است. تبیین آثار حقوقی انجماد انسان، مستلزم تشخیص وضعیت حیات اشخاص منجمد شده است. در این مقاله بر مبنای اثبات زنده محسوب گردیدن اشخاص منجمد، مهم ترین آثار حقوقی انجماد انسان از جمله وضعیت رابطه زوجیت شخص منجمد و وضعیت اموال و قراردادهای جاری او مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفته است. با توجه به عدم شناسایی این مفهوم در حقوق ایران، برای معرفی و تبیین آثار آن ناگزیر از استفاده از تجارب کشورهایی هستیم که در عمل از این نهاد استفاده می کنند. در این مقاله به روش توصیفی تحلیلی و با توجه به حقوق آمریکا به لحاظ پیشگام بودن در این عرصه، مفهوم انجماد و برخی آثار حقوقی آن تبیین شده است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.