اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر علایم سردردهای میگرنی و نگرانی پاتولوژیک پرستاران زن

نگرانی پاتولوژیک یکی از مهمترین عوامل استرسزای موثر بر علایم سردردهای میگرنی پرستاران محسوب می شود. درمان شناختی - رفتاری از جمله درمانهای روانشناختی است که امکانسنجی و کاربرد آن در بهبود علایم این بیماری به تازگی توجه محققان را به خود معطوف ساخته است. لذا، این پژوهش با هدف تعیین تاثیر درمان شناختی- رفتاری بر علایم سردردهای میگرنی و نگرانی پاتولوژیک پرستاران زن انجام شد.

این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون - پس آزمون با گروه گواه می باشد. جامعه آماری این پژوهش دربرگیرنده کلیه پرستاران زن مبتلا به میگرن شهر تبریز در سال 1398 بود که تعداد 30 نفر که براساس براساس ملاک های ICHD-3 در پرسشنامه سنجش علایم سردرد میگرن، تشخیص بیماری میگرن را دریافت کرده بودند، با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در گروه های آزمایش و کنترل (15 نفر در هر گروه) جایگزین شدند. گروه ها پرسشنامه های علایم سردرد میگرن نجاریان (1376) و پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا Meyer و همکاران (1990) را به عنوان پیشآزمون و پسآزمون تکمیل کردند. درمان شناختی- رفتاری گروهی طی 8 جلسه 60 دقیقهای (هفته ای دو جلسه به مدت 4 هفته) در گروه آزمایش اعمال شد و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره و تکمتغیره در نرم افزار SPSS.23 تحلیل شدند.

یافته ها:

نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که درمان شناختی- رفتاری بر علایم سردردهای میگرنی و کاهش نگرانی پاتولوژیک پرستاران تاثیر معناداری دارد (001/0 = P).

با توجه به اینکه درمان شناختی- رفتاری در تخفیف علایم سردردهای میگرنی و کاهش نگرانی پاتولوژیک پرستاران مبتلا به سردردهای میگرنی موثر می باشد، لذا، آموزش این رویکرد درمانی به عنوان یک روش مداخلهای موثر در جمعیت پرستاران پیشنهاد می شود.