نقش نظارت والدینی، عزت نفس و ناگویی خلقی در پیش بینی رفتارهای پرخطر و هم نشینی با همسالان بزهکار در نوجوانان تک والد

تک والدی نوجوانان می تواند بر ابعاد مختلف زندگی روانی، اجتماعی و فردی ایشان تاثیر بگذارد، به همین دلیل نیازمند توجه ویژه ای است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین نقش نظارت والدینی، عزت نفس و ناگویی خلقی در پیش بینی هم نشینی با همسالان بزهکار و رفتارهای پرخطر در نوجوانان تک والد مادرسرپرست بود.

مواد و روش ها:

 این پژوهش توصیفی- همبستگی در نوجوانان تک والد تحت سرپرستی کمیته امداد امام خمینی(ره) شهر کرج در سال 1395 انجام شد. 224 نوجوان تک والد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. با مراجعه محقق به کانون های تربیتی نوجوانان تحت پوشش کمیته امداد شهر کرج، تمامی آزمودنی ها پرسش نامه های نظارت والدینی، مقیاس عزت نفس، ناگویی خلقی، مقیاس هم نشینی با همسالان بزهکار و خطرپذیری نوجوانان ایرانی را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد.

یافته ها:

 پس از حذف پرسش نامه های ناقص و مخدوش، 200 پرسش نامه برای تحلیل آماری باقی ماند. میانگین مولفه نظارت والدینی 04/3±48/11، عزت نفس 63/1±66/10، ناگویی خلقی 83/4±07/72، هم نشینی با همسالان بزهکار 09/6±78/18 و رفتارهای پرخطر برابر با 33/6±45/86 به دست آمد. بین نظارت والدینی، عزت نفس و ناگویی خلقی در هم نشینی نوجوانان تک والد با همسالان بزهکار، همبستگی منفی معنادار و با رفتارهای پرخطر رابطه مثبت معنادار وجود داشت (01/0>p). نظارت والدینی همبستگی بالا و معناداری با هم نشینی با همسالان بزهکار داشت و به تنهایی 20 درصد از واریانس هم نشینی با همسالان بزهکار را پیش بینی می کرد (001/0>p). نظارت والدینی همبستگی بالا و معنا داری با رفتارهای پرخطر داشت و به تنهایی 4 درصد از واریانس رفتارهای پرخطر را پیش بینی می کرد (001/0>p).

نتیجه گیری: 

نتایج این پژوهش بر اهمیت نظارت والدینی، عزت نفس و ناگویی خلقی در کاهش هم نشینی نوجوانان تک والد با همسالان بزهکار و رفتار پرخطر ایشان دلالت دارد.