بیومکانیک و عملکرد عضلات در اجرای تکنیک های مختلف اسکوات با رویکرد توان بخشی و تمرینی: مرور روایی

 امروزه استفاده از تمرینات اسکوات در مراکز توان بخشی و بازتوانی به منظور گسترش توان و قدرت عضلات رواج زیادی پیدا کرده است. هدف از انجام پژوهش حاضر، یافتن خلا و کمبودهای موجود در مطالعات گذشته و ارایه روش ها و پیشنهادهایی جهت کاربردی و ایمن تر کردن تمرینات اسکوات برای اهداف توان بخشی و تمرینی بود.

برای انجام این تحقیق، مقالات انگلیسی انتشار یافته در زمینه بیومکانیک اسکوات، در بانک های اطلاعاتی PubMed، ScienceDirect و Google Scholar جستجو گردید. در این بررسی که محدود به مطالعات سال های 2000 تا 2020 بود، از کلید واژه های «Squat، Kinematics، Kinetics، Muscle function، Optimization» و ترکیبی از آن ها بر اساس سرعنوان های موضوعی پزشکی (Medical Subject Headings یا MeSH) استفاده شد و بررسی نهایی روی بیش از 32 مقاله با ارتباط مستقیم انجام گرفت.

حرکت اسکوات با اهدافی مانند پیشگیری از آسیب، ارتقای تکنیک و بهبود عملکرد عضلات، به شکل گسترده ای مورد بررسی قرار گرفته است. مهم ترین شاخص های کینماتیکی، کینتیکی و فعالیت عضلات بررسی شده در تحقیقات به دست آمده، دامنه حرکتی مفاصل، بیشینه گشتاور مفاصل به ویژه زانو و فعالیت الکتریکی عضلات چهار سرران و همسترینگ بود. در مقابل، بهینه سازی الگوی حرکت در روش های مختلف اسکوات انجام نشده است و با وجود بررسی عملکرد عضلات در مطالعات متعدد، اطلاعات کافی از عملکرد عضلات عمقی درگیر وجود نداشت.

انجام اسکوات با هالتر از عقب با عرض پای مساوی یا بزرگ تر از عرض شانه، با موقعیت طبیعی پا و امکان حرکت رو به جلو و آزادانه برای زانو و انجام اسکوات با عمق کامل به شرطی که قوس های کمر حفظ شود، روش مناسبی برای اجرای این حرکت است. ضمن این که استفاده از مدل های اسکلتی- عضلانی به منظور بهینه سازی الگوی حرکت و آگاهی از عملکرد عضلات عمقی، می تواند در جهت یافتن استانداردهای طلایی و کاربردی تر کردن حرکت اسکوات برای اهداف بالینی و توان بخشی مفید باشد.