واکاوی اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر زورگویی و تکانشگری دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر، تعیین تاثیر اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر زورگویی و تکانشگری دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان شیراز بود.

در پژوهش حاضر، از روش آزمایشی با طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون و گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر در حال تحصیل در هنرستان های ناحیه دو شهر شیراز در سال تحصیلی 98-1397 بودند که 30 نفر از آن ها با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. ابتدا اعضای هر دو گروه با به کارگیری مقیاس تکانشگری (باس و پری، 1992) و مقیاس زورگویی (اولویوس، 1996) مورد آزمون قرار گرفتند (پیش آزمون). سپس، گروه آزمایشی به مدت 8 جلسه تحت آموزش مهارت های اجتماعی قرار گرفتند درحالی که گروه گواه آموزشی دریافت نکرند. پس از اتمام جلسات گروهی، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس با استفاده از نرم افزار spss21 استفاده شد.

 یافته های پژوهش نشان داد که پس از انجام مداخله، متغیر تکانشگری کلی و مولفه های آن (تکانشگری بدنی، تکانشگری کلامی، خشم و خصومت) و همچنین زورگویی و مولفه های آن (به خصوص شیوع زورگویی) در آزمودنی های گروه آزمایشی به نسبت گروه گواه کاهش معناداری داشت (01/0>P).

 آموزش مهارت های اجتماعی بر کاهش تکانشگری و زورگویی نوجوانان موثر و منجر به مدیریت هیجاناتی مانند خشم و پرخاشگری و... می شود.