تبیین مزیت رقابتی شرکت های صادراتی ایران با رویکرد نظریه قابلیت پویا و دوسوتوانی سازمانی

پیچیدگی های عرصه رقابت، درهم تنیدگی مرزها و پویایی فضای کسب وکار، بنگاه ها را به نحوی روزافزون با چالش های جدید و غیرمنتظره مواجه کرده است. این وضعیت به گونه ای است که کسب مزیت رقابتی برای بنگاه ها، بدون وجود یک رویکرد منعطف و سازگار با تغییرات محیطی، بسیار دشوار به نظر می رسد. در این راستا، نظریه قابلیت های پویا بیان دارد که بنگاه ها در محیط های پیچیده و به سرعت در حال تغییر، نیاز به قابلیت هایی پویا برای موفقیت و کسب مزیت رقابتی دارند. از سویی دیگر، مفهوم دوسوتوانی سازمانی نیز برای کار در محیط پرتلاطم کسب وکار در جهت حفظ مزیت رقابتی توصیه شده است. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر، تبیین مزیت رقابتی از طریق تاثیر قابلیت های پویا بر مزیت رقابتی، با میانجی گری دوسوتوانی سازمانی است. جامعه این پژوهش، شرکت های صادراتی ایران بودند که برای جمع آوری داده ها و با استفاده از نرم افزار G*Power، 78 آزمودنی به عنوان حداقل تعداد نمونه انتخاب شدند. همچنین به منظور بررسی فرضیات، از مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزیی (PLS-SEM) استفاده گردید. نتایج حاکی از این امر بود که ابعاد قابلیت های پویا (شامل قابلیت درک فرصت ها، استفاده از فرصت ها و شکل دهی مجدد منابع)، هم به طور مستقیم و هم با میانجی گری دوسوتوانی سازمانی، بر مزیت رقابتی تاثیر مثبت و معنادار دارد. بر اساس یافته های ذکرشده، قابلیت های پویا توانایی شرکت را برای بسیج منابع جهت جذب فرصت ها و دفع تهدیدها افزایش می دهد و با شکل دهی مجدد منابع دانش، اکتشاف و بهره برداری را نیز تسهیل می کند.