مدل علی دلبستگی شغلی مشاوران براساس توانایی انطباق پذیری شغلی و میانجی گری حمایتهای سازمانی در مدارس شهر تهران
هدف از این پژوهش تبیین مدل علی ارتقاء دلبستگی شغلی مشاوران براساس توانایی انطباق پذیری شغلی با میانجیگری حمایت های سازمانی در مدارس شهر تهران می باشد.
روش این پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی است و ازسویی دیگر به دلیل تحلیل روابط درونی بین مولفهها به روش تحلیل عاملی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل تمام مشاوران مدارس شهر تهران در سال تحصیلی 97-96 به تعداد 851 نفرمی باشد که بنابر مفرضه های معادلات ساختاری و با احتساب ضریب افت450 نفر مشاور بنابر به صورت تصادفی ساده و تصادفی طبقهای انتخاب شدند. ابزار به کار رفته شامل: پرسشنامه 20 سوالی توانایی انطباق پذیری شغلی ساویکاس(2005)،پرسشنامه 20 سوالی دلبستگی شغلی ادواردز و کیل پاتریک(1987) و پرسشنامه حمایت سازمانی سای و همکاران(2015) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی مرسوم و آمار استنباطی از جمله آزمون کولموگروف - اسمیرنوف، ماتریس همبستگی متغیرها، آزمون تحلیل عاملی تاییدی، مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزارSPSS24,LISRELL استفاده شد.
نتایج به دست آمده نشان دادند که توانایی انطباقپذیری شغلی با 23/0و حمایت های سازمانی با51/0دلبستگی شغلی مشاوران را تبیین می کند هم چنین انطباق پذیری شغلی با 32/0 حمایت های سازمانی را تبیین می کند.
همچنین نتایج مبین تاثیر مستقیم توانایی انطباق پذیری شغلی و تاثیر غیرمستقیم آن با میانجیگری حمایت های سازمانی بر دلبستگی شغلی است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.