اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشانگان بالینی و تکانشگری مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر نشانگان بالینی و تکانشگری مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای انجام شد.
این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل نابرابر) بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مادران دارای کودکان 6 تا 12 ساله مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای در شهر مشهد در سال 1395 بود که تعداد 24 نفر از این مادران به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. در این پژوهش جهت اندازه گیری میزان نشانگان بالینی از پرسشنامه DASS-21 و برای اندازه گیری میزان تکانشگری از پرسشنامه تکانشگری وایت ساید و لینام استفاده گردید. مداخله درمانی طی 8 جلسه 90 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا گردید. پس از پایان دوره گروه درمانی، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس تک متغیره استفاده شد.
نتایج نشان داد که درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری باعث کاهش نشانگان بالینی (افسردگی، اضطراب و استرس) و تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای شده است (0.05 > P).
نتایج پژوهش بیانگر است که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشانگان بالینی و تکانشگری مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای موثر است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.