مدلی برای پیش بینی طلاق عاطفی بر مبنای سواد عاطفی، سبک های مقابله ای، کیفیت زندگی و هیجان خواهی با میانجی گری تنظیم هیجان

هدف پژوهش حاضر ارایه مدلی برای پیش بینی طلاق عاطفی بر مبنای سواد عاطفی، سبک های مقابله ای، کیفیت زندگی و هیجان خواهی با میانجی گری تنظیم هیجان بود.

روش این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نوع توصیفی- همبستگی با رویکرد مدل ساختاری بود. از جامعه زنان متاهل شاغل در مدارس ابتدایی دولتی شهر تهران با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله‎ای 350 نفر انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن، کیفیت زندگی واروشریون، سبک های مقابله ای لازاروس - فولکمن، هیجان خواهی زاکرمن، کارکردهای روانشناختی خانواده ایرانی کیمیایی و پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان گراتز مورد استفاده قرار گرفت.

آزمون رگرسیون نشان داد که سواد عاطفی و کیفیت زندگی تاثیر منفی بر طلاق عاطفی دارند. هیجان خواهی، تنظیم هیجان و سبک گریز اجتناب تاثیر مثبت بر طلاق عاطفی دارند. سواد عاطفی با 37/0- بیشترین تاثیر را بر طلاق عاطفی دارد. ضرایب تاثیر غیر مستقیم با واسطه گری تنظیم هیجان نشان می دهد دوری گزینی و گریز-اجتناب تاثیر مثبتی بر طلاق عاطفی دارد. رویارویی، حمایت اجتماعی، کیفیت زندگی و مسئولیت پذیری دارای ضرایب تاثیر غیرمستقیم منفی هستند که به معنای تاثیر منفی آن‎ها بر طلاق عاطفی با میانجیگری تنظیم هیجان است. دو متغیر گریز-اجتناب و کیفیت زندگی به هر دو شکل مستقیم وغیر مستقیم بر طلاق عاطفی اثر دارند.

بین سواد عاطفی، سبک های مقابله ای، کیفیت زندگی و هیجان خواهی با طلاق عاطفی ارتباط وجود دارد که تنظیم هیجان می تواند این ارتباط را میانجی گری بکند.