پیش بینی اختلال پرخوری در زنان: نقش عوامل درون فردی و فشارهای اجتماعی برای داشتن بدنی ایده آل

اختلال پرخوری یکی از اختلالات مربوط به خورد و خوراک است. پرخوری روشی برای تسکین یا فرار از هیجانات منفی و ناخواسته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش عوامل درون فردی و بین فردی در پیش بینی بروز اختلال پرخوری در زنان است.

مطالعه حاضر در زمره طرح های توصیفی- همبستگی گذشته نگر است. جامعه ی مورد مطالعه تمامی دانشجویان مونثی بود که در سال تحصیلی 97-96 در دانشگاه محقق اردبیلی مشغول به تحصیل می باشندشرکت کنندگان از طریق ابزر سنجش شامل مقیاس فشار فرهنگی- اجتماعی ادراک شده[1]: مقیاس درونی سازی لاغری ایده آل. پرسشنامه شکل بدنی[2]- مقیاس عزت نفس مقیاس ترس از ارزیابی منفی[3] (فرم کوتاه): مقیاس پرخوری[4]:ارزیابی شدند. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-19 و از روش های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد.

نتایج تحلیل حاکی از آن بود که از میان متغیرهای مورد مطالعه، نارضایتی از تصویر بدنی، فشار از سوی جامعه برای لاغری و عزت نفس پایین بیش از سایر متغیرها در اختلال پرخوری زنان نقش داشتند.

فشارها و انتقادها برای لاغری چه از درون و چه از بیرون، فرد را همواره برای داشتن اندامی ایده آل تحت فشار قرار می دهد. فرد ناراضی که استاندارهایی خاص از ظاهر مطلوب دارد در نتیجه این فشارها، عزت نفسی خدشه دار و احساساتی منفی را تجربه کرده و پیوسته از تصویر بدنی خود ناراضی خواهد بود. در نتیجه برای مدیریت این هیجانات منفی ممکن است به پرخوری بعنوان روشی برای کنترل هیجانات روی آورد.