بررسی الگوی مصرف خودسرانه دارو در دوران بارداری در شهرهای تهران و سنندج

بارداری با تغییرات فیزیولوژیک بسیاری همراه است که می تواند اثرگذاری داروها را نیز تحت تاثیر قرار دهد. هدف از این مطالعه تعیین الگوی مصرف خودسرانه داروها در بارداری و عوارض احتمالی ناشی از آن ها است.

این مطالعه طی سال های 96-1395 بر روی 1300 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر سنندج و جنوب شهر تهران صورت گرفت. اطلاعات موردنظر از طریق مصاحبه با مادران و بررسی مستندات زایمان به دست آمد. در نهایت تجزیه و تحلیل آماری با نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون مربع کای و تی تست انجام شد.

غالب افراد مورد مطالعه در گروه سنی 35-18 سال به سر می بردند (80/2%)، خانه دار بودند (78/5%) و حداقل سواد دیپلم داشتند (87/3%). مصرف خودسرانه دارو در مادران با حاملگی ناخواسته و آن هایی که مراقبت های دوران بارداری خود را از افراد غیرمتبحر دریافت می کردند، بیشتر بود (0/05<p).

نتیجه گیری: 

میانگین سال های تحصیل در زنان با مصرف خودسرانه دارو، کمتر از سایرین بود که این موضوع حاکی از نقش نظام آموزشی در تغییر آگاهی، نگرش و عملکرد افراد جامعه است. مراجعه به افراد غیرمتبحر جهت دریافت مراقبت های دوران بارداری در جمعیت زنان با مصرف خودسرانه دارو بیشتر گزارش شد و نیز خود درمانی در میان مادران با حاملگی خواسته، کمتر رخ داده بود که این موضوع لزوم گسترش صد درصدی دسترسی به خدمات بهداشت باروری را در راستای توسعه یافتگی جامعه زنان و مادران ایرانی می رساند.