نقش سامانه های سطوح آبگیر باران در افزایش رطوبت خاک در شرایط خشکسالی

جمع‏آوری آب باران و ذخیره آن در نیم‏رخ خاک توسط سطوح آبگیر باران نقش مهمی در جبران بخشی از آب مورد نیاز گیاهان دارد. این تحقیق با هدف، بررسی نقش سامانه مختلف استحصال آب باران در افزایش رطوبت خاک به‏ویژه در فصل خشکی بود که در روستای کبوده‏علیا استان کرمانشاه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به صورت فاکتوریل در سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل سطح عایق (پلاستیک با سنگفرش)، سطح نیمه عایق (مخلوط خاک و کاه کوبیده شده) و سطح طبیعی با چاله استحصال آب و سطح شاهد (شرایط طبیعی دامنه) بودند که در سه شکل مسطح، هلالی و لوزی بر روی دامنه جنوبی با شیب 20 درصد احداث شد. رطوبت خاک در سه عمق 15 -0، 30 -15 و 45 -30 سانتی متر با رطوبت سنج TDR ثبت شد. نتایج تحقیق نشان داد که شکل سامانه در استحصال آب باران تاثیر معنی داری در تغییرات رطوبت خاک ندارد، اما نوع سطح عایق با مقدار رطوبت لایه های خاک، رابطه معنی داری نشان داد. براین اساس، تیمار سطح عایق با استحصال متوسط 92 درصد نزولات، بالاترین کارایی را در افزایش رطوبت خاک نسبت به سایر تیمارها داشت. همچنین تیمار سطح عایق کارایی بیشتری در استحصال بارش‏های اندک و پراکنده و ذخیره آن در خاک دارد.