پیامد کاربرد گچ و آمیزه ی باکتری ها و قارچ ها بر برخی از شناسه های رسیدگی کمپوست نیشکر

سالانه مقادیر قابل توجه پسماند ها جانبی صنایع نیشکر پدید آمده که بدون بهره گیری باقی می مانند. هدف از این پژوهش کوتاه کردن زمان رسیدگی کمپوست و نسبت C/Nبرای کاربرد آن ها در کشاورزی بود. این تحقیق در شرایط آزمایشگاهی با دو فاکتور کاربرد گچ (به مقدار 1، 5 و 10 درصد وزنی گچ) و فاکتور میکروبی (با چهار تیمار بدون تلقیح میکروبی، مایه زنی با آمیزه باکتری، مایه زنی با آمیزه قارچ همچنین مایه زنی هم زمان آمیزه قارچ و باکتری) به گونه آزمایش فاکتوریل در چهارچوب طرح پایهءکاملا تصادفی و در سه تکرار انجام شد. یافته های این پژوهش نشان داد که بیشترین مقدار هدر رفت  ماده آلی در مایه زنی آمیزه قارچ و باکتری به همراه گچ 10 درصد (57/27 درصد) بود، و کمترین میزان آن در تیمار های بدون تلقیح میکروبی در هر سه سطح گچ مشاهده گردید. همچنین این ترکیب  تیماری مایه کاهش 74/4 برابر C/N نسبت به تیمار بدون مایه زنی میکروبی با 10 درصد گچ شد. کاهش نسبت های C/N، H/O، H/C و افزایش نسبت O/C با تیمار یادشده نشان از رسیدگی کمپوست پیت نیشکر در زمان فرآیند سه ماهه بود. نتایج این پژوهش نشان داد که مایه زنی هم زمان آمیزه قارچ و باکتری همراه با 10 درصد گچ منجر به تسریع تجزیه پیت نیشکر و کوتاه شدن زمان کمپوست شده است.