بررسی تنوع ژنتیکی اکوتیپ های جاشیر Prangos ferulacea با استفاده از نشانگرهای مولکولی RAPD و ISSR

 جاشیر یک از اعضاء خانواده چتریان بوده و با توجه به اهمیت و تنوع این گیاه دارویی، حفاظتی، صنعتی و علوفه ای، بررسی تنوع ژنتیکی و تعیین قرابت گونه های مختلف آن امری بسیار ضروری است. در این مطالعه، تنوع ژنتیکی 19 اکوتیپ جاشیر جمع آوری شده از مناطق مختلف ایران با استفاده از نشانگرهای ISSR و RAPD مورد بررسی قرار گرفت. تعداد پنج آغازگر ISSR و هشت آغازگر RAPD برای بررسی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ ها مورد استفاده قرار گرفت. آغازگرهای رپید در مجموع 44 نوار قابل امتیازدهی نشان دادند که 42 نوار چندشکلی داشتند. هفت نشانگر 100 درصد چندشکلی را نشان دادند. آغازگرهای ISSR استفاده شده، در مجموع 21 نوار قابل امتیازدهی ایجاد نمودند، که 18 نوار تشکیل شده چند شکلی نشان دادند. میانگین PIC برای نشانگرهای RAPD و ISSR به ترتیب 33/0و 304/0 برآورد گردید. میانگین تنوع ژنتیکی نی (H) برای نشانگر های RAPD و ISSR به ترتیب 325/0 و 396/0 و شاخص اطلاعاتی شانون (I) برای نشانگر رپید 488/0 و برای نشانگر ISSR، 55/0 محاسبه شد. بر اساس اطلاعات به دست آمده از تجزیه خوشه ای اگرچه تنوع ژنتیکی بالایی بین اکوتیپ های مورد مطالعه وجود دارد، ولی نتایج تجزیه خوشه ای نشان داد که بین گروه های مشخص شده تنوع ژنتیکی با تنوع جغرافیایی مطابقت نداشته است. در مجموع مطالعات انجام شده بر روی اکوتیپ های جاشیر نشان داد که نشانگر مولکولی RAPDو ISSR برای بررسی تنوع ژنتیکی جاشیر مناسب بوده و توانسته دامنه وسیعی از تنوع را نشان دهد.