تعیین بهترین محیط کشت جهت ریزازدیادی سرو کهنسال ابرکوه (Cupressus sempervirens var. horizontalis)

 این پژوهش به منظور حفظ ذخیره ژنتیکی و تکثیر سرو کهنسال ابرکوه (Cupressus sempervirens var. horizontalis Mill.) به روش کشت بافت انجام شد. در این تحقیق، تاثیر محیط های کشت مختلف شامل WPM  (Woody Plant medium)،  WPMتغییریافته، LS، SH و QL همراه با تنظیم کننده بنزیل آدنین (BA) در مقادیر مختلف 0، 01/0 و 1 میلی گرم بر لیتر در مرحله استقرار و 0، 1، 5/1، 2 و 5 میلی گرم بر لیتر در مرحله پرآوری در کشت شیشه ای این گیاه بررسی شدند. ریشه زایی، با دو روش کشت درون و برون شیشه ای مطالعه شد. در کشت برون شیشه ای از ترکیب کوکوپیت و پرلایت با سه نسبت 1:1، 2:1 و 3:1 استفاده شد. پس از تیمار انتهای گیاهچه های حاصل از کشت بافت با چهار غلظت IBA (1000، 2000، 3000 و 4000 میلی گرم بر لیتر) درون بسترها کشت شدند. در کشت درون شیشه ای، ریزنمونه ها به منظور تولید ریشه در محیط کشت WPM حاوی مقادیر مختلف IBA (1، 2 و 5 میلی گرم بر لیتر) کشت گردیدند. طبق نتایج به دست آمده در هر دو مرحله استقرار و پرآوری، بیشترین رشد طولی ریزنمونه ها در محیط کشت WPM حاصل شد. در مرحله پرآوری، بیشترین تعداد شاخه در محیط کشت LS به دست آمد که با محیط های WPM و WPM تغییر یافته اختلاف معنی داری نشان نداد. با افزایش غلظت BA، تعداد و طول شاخساره به طور معنی داری افزایش یافت. به طوری که بیشترین تعداد و طول شاخه به ترتیب در غلظت 5 و 2 میلی گرم در لیتر BA حاصل شد. ریشه زایی تنها در ریزنمونه های کشت شده در محیط کشت WPM حاوی 5 میلی گرم در لیتر IBA انجام گردید.