لاستیک های مهندسی در تولید محصولات ماسک

در تحقیق حاضر و با توجه به اثرات معنادار نوع لاستیک مورد استفاده بر ویژگی های کیفی و عملکردی محصولات ماسک محافظ، به ویژه طول عمر انبارداری محصول، به ارزیابی مقایسه ای لاستیک های مهندسی به عنوان مهمترین متغیر های طراحی در فرمول بندی آمیزه های لاستیکی مورد نیاز پرداخته شده است. برای این منظور، با استخراج 13 معیار ارزیابی (شامل هشت معیار فنی، دو معیار اقتصادی و سه معیار مشعوف ساز)، ماتریس ارزیابی و نمودار رادار متغیر ها، تشکیل و با تعیین شاخص جذابیت هر گروه از این معیارها، به غربال لاستیک های مورد استفاده در محصولات ماسک دنیا پرداخته شده است. بر پایه دانش و تجربیات تولیدکننده محصولات ماسک، شاخص جذابیت معیارهای فنی، اقتصادی و مشعوف ساز به ترتیب برابر با 60%، 30% و 10% تعیین گردید. ارزیابی فنی لاستیک های موجود، بیانگر پتانسیل یکسان کاربرد کلیه لاستیک های مورد بررسی می باشد. اگرچه، توجه هم زمان به ملاحظات فنی و اقتصادی تولید ماسک در داخل کشور، بیانگر آن است که جذابیت کاربرد لاستیک های مورد بررسی، از ترتیب پلی ایزوپرن (کایوچویی طبیعی)، کلروپرن، اتیلن پروپیلن دی ان، پلی ایزوبوتیلن، پلی سیلوکسان و آکریلونیتریل بوتادین پیروی می نماید.