مقایسه ی سطح بزاقی اینترلوکین 6 در کودکان با پوسیدگی زودرس کودکی در پوسیدگی های خفیف و شدید قبل و 3 ماه بعد از درمان

هدف از این مطالعه، ارزیابی و مقایسه ی تغییرات سطح بزاقی اینترلوکین 6 (IL6) در کودکان با پوسیدگی زودرس کودکی در پوسیدگی های خفیف و شدید قبل و سه ماه بعد از درمان بود.

در این مطالعه ی هم گروهی آینده نگر، 32 کودک سه تا شش ساله که 12 نفر فاقد پوسیدگی، 10 نفر با پوسیدگی زودرس خفیف (4 > dmft > 1) و 10 نفر با پوسیدگی زودرس شدید (5 < dmft) بودند، وارد مطالعه شدند. از تمامی کودکان، با فاصله ی 1 ساعت از خوردن مواد غذایی، نمونه ی بزاقی گرفته شد. سپس گروه با پوسیدگی زودرس شدید، تحت درمان بی هوشی یک جلسه ای و گروه با پوسیدگی زودرس خفیف، تحت درمان سرپایی قرار گرفتند. گروه بدون پوسیدگی، بدون مداخله، پیگیری شد. سه ماه پس از درمان، نمونه ی بزاقی، مجددا به شیوه ی قبلی تهیه گردید. سطح IL بزاقی در نمونه ها مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز داده ها با استفاده از آزمون های آماری کولموگروف-اسمیرنوف، ویلکاکسون و کروسکال والیس با سطح معنی داری 0/05 و در نرم افزار SPSS نسخه ی 22 انجام شد.

نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد، سطح بزاقی IL6 در گروه با پوسیدگی زودرس شدید، از دو گروه دیگر بالاتر بود (0/007 = p value و 0/001 = p value) ولی میان دو گروه اول، اختلاف معنی داری وجود نداشت (0/059 = p value). در رابطه با درمان انجام شده، مشخص شد تنها در گروه با پوسیدگی زودرس شدید، اختلاف سطح بزاقی IL6 قبل و سه ماه بعد از درمان، قابل توجه است (0/007 = p value).

بر اساس یافته های این مطالعه، سطح IL6، می تواند یک پیشگویی کننده ی نسبی مرتبط با ضایعات دندانی باشد. ترمیم این ضایعات در گروه پوسیدگی زودرس شدید، باعث کاهش معنی داری در سطح IL6 گردید، ولی این کاهش در گروه پوسیدگی زودرس خفیف، معنی دار نبود.