بررسی فراوانی دلیریوم پس از عمل در بیماران کاندید کار دندان پزشکی تحت بی هوشی عمومی
دلیریوم، یک سندرم بالینی است که با تغییرات حاد در شناخت، تغییر هوشیاری و اختلال و نوسان توجه مشخص می شود. در این مطالعه، بررسی فراوانی دلیریوم بعد از بی هوشی در بیماران کاندید کار دندان پزشکی تحت بی هوشی عمومی و همچنین فاکتورهای خطر مرتبط با آن بررسی شد.
در این مطالعه ی مقطعی، به صورت تصادفی ساده، تعداد 103 بیمار کاندید کار دندان پزشکی در دانشکده ی دندان پزشکی اصفهان انتخاب و وارد مطالعه شدند. روش بی هوشی در تمام بیماران شامل تیوپنتال سدیم- فنتانیل- آتروکوریوم بود و نگهداری بی هوشی با پروپوفل صورت گرفت. پرسش نامه ی بررسی میزان اضطراب برای بیماران با استفاده از سیستم DAS-R (Dental Anxiety score Revise) قبل از شروع کار دندان پزشکی، تکمیل گشت. همچنین پرسش نامه ی آزمون معاینه ی مختصر وضعیت روانی MMSE (Mini mental state examination) 48 ساعت بعد از شروع کار دندان پزشکی، تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها، از آزمون های تی و آنالیز رگرسیون با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی 25 انجام گرفت. مقادیر p کم تر از 0/05، معنی دار در نظر گرفته شد.
در مجموع 103 بیمار مورد مطالعه، 22 بیمار (21/4 درصد)، دارای دلیریوم پس از بی هوشی عمومی بودند. نتایج آزمون های رگرسیون خطی حاکی از آن بود که سن، یک عامل مهم و تاثیرگذار در وضعیت روانی، آگاهی به مکان (0/002 = p value) و آگاهی به زمان (0/001 = p value) پس از بی هوشی عمومی می باشد. میزان اضطراب قبل از بی هوشی به طور معنی داری بر زمان بی هوشی (0/01 = p value) و آگاهی به مکان پس از بی هوشی (0/005 = p value) موثر بود و تحت تاثیر سن بیمار قرار داشت (0/01 = p value).
دلیریوم، دارای شیوع قابل توجهی در بیماران کاندید بی هوشی عمومی در دندان پزشکی می باشد که شناسایی عوامل خطر مرتبط با این اختلال به منظور کاهش ریسک بروز دلیریوم، از اهمیت بالایی برخوردار است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.