گوناگونی زیستی و تغییرات فصلی و زیستگاهی پلانکتون های گیاهی دریاچه ی سد درودزن، استان فارس

دریاچه ی سد درودزن بخش مهمی از آب آشامیدنی شیراز را تامین می کند، و ازاین رو حفظ کیفیت آن بسیار مهم است. پلانکتون های گیاهی نقش کلیدی در چرخه ی مواد و انرژی در اکوسیستم های آبی دارند، اما اطلاعاتی از تنوع و فراوانی آن ها در اکوسیستم دریاچه ی درودزن در دست نیست. این پژوهش جمعیت های پلانکتون های گیاهی را در نه ایستگاه دریاچه از زمستان 1394 تا پاییز 1395 بررسی می کند. در این دریاچه مجموعا 45 سرده از 10 رده شامل کلروفایسه (جلبک های سبز: 16 سرده از 9 خانواده)، سیانوفایسه (جلبک های سبز آبی، 7 سرده از 7 خانواده)، باسیلاریوفایسه (جلبک های دیاتومه ای: 13 سرده از 6 خانواده)، زانتوفایسه (جلبک های سبز زرد، 1 سرده)، داینوفایسه (2 سرده از 2 خانواده)، یوگلنوفایسه) 2 سرده از 2 خانواده)، کریزوفایسه (1 سرده)، و کوزینودیسکوفایسه (1 سرده)، تربوکسیوفایسه (1 سرده)، و فلوریدوفایسه (1 سرده) شناسایی شد. ترکیب گونه ها و تراکم آن ها در زیستگاه های مختلف دریاچه تفاوت هایی را نشان داد. در چرخه ی فصلی، بیش ترین تراکم کل فیتوپلانکتون ها در پاییز (4514 عدد در لیتر)، و در پراکنش مکانی بیش ترین شمار میانگین کل فیتوپلانکتون ها در زیستگاه ساحلی و در برش رودخانه ای دیده شد. برخی از سرده ها (Cersatium، Dinobryon، Fragilaria، Pediastrum، Spirogyra، و Storastrum) در همه ی فصل ها بودند. بیش ترین و کم ترین تنوع فیتوپلانکتون ها بر پایه ی نمایه ی مارگالف در تابستان (8/1) و زمستان (7/0)، و اندازه ی آن در زیستگاه عمقی کم تر از سطحی و ساحلی بود. تنوع رده های فیتوپلانکتون دریاچه ی درودزن از بیش تر دریاچه های بررسی شده در ایران بیش تر است. از آنجا که گونه های جلبک های سبز (کلروفایسه) و دیاتومه ها (باسیلاریوفایسه) در همه ی فصل ها بودند و جلبک های سبز- آبی (سیانوفایسه) هرگز به شکوفایی نرسیدند، با معیار گرفتن گروه های پلانکتون غالب می توان گفت که این دریاچه در شرایط الیگوتروفی است. نتایج این پژوهش نشانمی دهد که پراکنش و تراکم فصلی و مکانی فیتوپلانکتون های دریاچه ی درودزن در لایه های مختلف، و زمان های مختلف سال، تا حد زیادی برای این دریاچه ویژه است.