برون یابی مکانی گروه بزرگ خاک با استفاده از روش جنگل تصادفی در منطقه خشک ایران مرکزی (فاریاب-کهنوج)

در نقشه برداری رقومی، قوانین حاکم در بیان ویژگی ها و انواع خاک ها را می توان با استفاده از تعیین روابط خصوصیت تحت مطالعه-متغیرهای پیش بینی کننده محیطی و روش های مدلسازی کمی و عددی، استخراج نمود. در نتیجه، قوانین ایجاد شده از این روابط، قابل بسط و برازش به موقعیت های با شرایط مشابه می باشند که از آن تحت عنوان برون یابی یاد می شود. در مطالعه حاضر، دستیابی به نقشه رقومی خاک در منطقه ای که فاقد هرگونه اطلاعات خاک است (منطقه پذیرنده)، برون یابی با به کارگیری مدل جنگل تصادفی از منطقه دارای اطلاعات خاک (منطقه مرجع یا دهنده) مورد بررسی قرار گرفت. منطقه فاریاب شهرستان کهنوج به عنوان منطقه مرجع و منطقه کهنوج به عنوان منطقه پذیرنده انتخاب گردید. تشابه فاکتورهای خاکسازی دو منطقه مرجع و پذیرنده با استفاده از شاخص های تشابه اقلیمی، پستی و بلندی، زمین شناسی و شکل زمین بررسی گردید. در گام نخست، مدل جنگل تصادفی به منظور تعیین  ارتباط کلاس های خاک با متغیرهای محیطی در منطقه مرجع استفاده گردید. نتایج حاصل از برازش این مدل در منطقه مرجع دقت کلی 88% و کاپا 77/0 را نشان می دهد. با توجه به عملکرد مناسب مدل در منطقه مرجع و شباهت دو منطقه، امکان استفاده از رابطه کلاس های خاک و متغیرهای محیطی استخراج شده در منطقه پذیرنده وجود دارد. نتایج حاصل از برون یابی دقت کلی 81% و کاپا 61/0 را در تخمین کلاس های خاک منطقه پذیرنده نشان می دهد. در نتیجه دستیابی به نقشه کلاس خاک منطقه پذیرنده با صرف هزینه و زمان به مراتب کم تری بوده است، لذا می توان برون یابی را به عنوان روشی کارآمد در تخمین و پیش بینی کلاس خاک در مناطق فاقد اطلاعات معرفی کرد.